هفت لایه osi چیست ؟

هفت لایه osi ابتدایی ترین دانشی است که برای شروع آموزش شبکه به آن احتیاج دارید. دقیقا مثل جدول ضرب در ریاضی که شاید ابتدایی ترین و حتی می توان گفت مهم ترین بخش در حوزه ریاضی به حساب می آید. پس این موضوع اهمیت یادگیری آن را به ما متذکر می شود.هفت لایه osi چیست ؟هنگامی که در جایی به عنوان مسئول شبکه مشغول به کار هستید درصورت بروز مشکل باید بدانید که مشکل از کجاست و چگونه می توانید آن را بر طرف کنید. هفت لایه osi به عنوان نقشه شبکه برای شما عمل می کند که بر طبق آن می توانید مشکلات را بررسی و برای رفع آن اقدام کنید. پس:۱ـ درک خوبی از شبکه و تبادلهای شبکه ای بدست می آورید .۲ـ در صورت بروز مشکل می دانید باید در کجا دنبال مشکل بگردید .هفت لایه osi و وظیفه هر کدام :

لایه هفتم : Application layer یا لایه کاربردی :این لایه رابط بین کاربر و سیستم عامل محسوب می شود و همانطور که از اسمش پیداست ، شما بوسیله این لایه با نرم افزارهای کاربردی ارتباط برقرار می کنید. برای مثال شما وقتی از نرم افزار Internet Explorer یا IE برای ارسال درخواست باز کردن صفحه وبی مانند گوگل استفاده می کنید در حقیقت ار پروتکل HTTPP برای ارسال درخواست خود توسط این نرم افزار اسفاده کرده اید که همه اینها در لایه هفتم از مدل OSI فعالیت می کنند. این لایه تنها لایه ای است که کاربر می تواند آن را بصورت ملموس حس کند و با آن ارتباط برقرار کند . از نمونه پروتکلهایی که در این لایه فعالیت می کنند می توان به HTTP ، FTP ، TELNET ، SNMP ، POP3 و مشابه آنها اشاره کرد . لایه ششم : Presentation layer یا لایه نمایش :همانطور که از اسم این لایه پیداست نحوه نمایش اطلاعات را به ما نشان می دهد . بعنوان مثال در این لایه تعیین می شود که اطلاعات چگونه رمز نگاری شود یا چگونه فشرده سازی شود . در این لایه قالب بندی داده ها انجام می شود و همچنین کپسوله سازی اطلاعات جهت ارسال در شبکه و هماهنگی با سیستم عامل جهت شیوه یا نوع ارسال اطلاعات تعین می شود .لایه پنجم : Session layer یا لایه نشست :در هنگام برقراری یک ارتباط بین دو کامپیوتر اصطلاحا یک جلسه یا نشست برقرار می شود . همانطور که در یک جلسه یک منشی جلسه وجود دارد که زمان شروع ، اطلاعاتی که در جلسه قرار است مطرح شود ، مدت زمان جلسه و زمان پایان آن را تعین می کند. در کامپیوتر نیز این لایه وظیفه مدیریت این نشست بین کامپیوترها را بر عهده دارد . در حقیقت این لایه ۳ وطیفه بر عهده دارد که به ترتیب :make یا ایجاد کردن  ،maintain یا مدیریت  ،terminate یا پایان دادن را بر عهده دارد .لایه چهارم : Transport layer یا لایه انتقال :این لایه یک اتصال منطقی ( و نه فیزیکی ) نقطه به نقطه بین دو پایانه ارتباط مثلا بین دو دستگاه کامپیوتر ایجاد می کند . در این لایه دو روش برای این کار وجود دارد :۱ـ  اتصال گرا ( connection-oriented ) :که مربوط به ارسال در پروتکل تی سی پی ( TCP ) است . در این پروتکل که اتصال گرا می‌باشد وظیفه کنترل جریان با قابلیت اعتماد بالا را دارد. ۲ـ غیر اتصال گرا ( connectionless ) :که مربوط به ارسال در پروتکل یو دی پی ( UDP ) است . این پروتکل غیر متصل می‌باشد و برخلاف TCP از سرعت بالا تری برخوردار است، اما قابلیت اعتماد آن کمتر است.لایه سوم : Network layer یا لایه شبکه یا Router layer یا IP address layer :پروتکل معروف IP در این لایه کار می کند . روتینگ هم در این لایه انجام می شود . روتینگ را می توان با یک عملیات ۲ سوالی تصور نمود :۱ـ برای مقصد داده شده از روتر محلی چند مسیر معتبر وجود دارد ؟۲ـ “بهترین” مسیر برای رسیدن به آن مقصد کدامیک است ؟لایه دوم : Data link layer یا لایه ارتباط داده یا MAC address layer یا Hardware address layer یا Physical layer :سوئیچها و پلها ( bridges ) و ایستگاههای اتصال بی سیم ( Wireless Access Points یا WAPs ) نیز در این لایه فعالیت می کنند و همچنین مودم ای دی اس ال و مودم عادی هم در این لایه جا می گیرند . چهار اصطلاح مهمی که در این لایه هست می گیرند و بعدا بیشتر راجع به انها خواهیم اموخت عبارت اند از :۱ـ Ethernet یا ایترنت۲ـ کنترل ارتباط داده های سطح بالا یا High Data Link Control یا HDLC۳ـ پروتکل نقطه به نقطه یا Point-to-point protocol یا PPP۴ـ بازپخش ساختار یا Frame relay در نظر داشته باشید اصطلاح خطایابی یا error detection در این لایه صورت می پذیرد و از طریق فرایندی بنام Frame check sequence .اگر سوئیچ یا پلی در این لایه کار کنند دیگر “سوئیچ کردن” یا “پل زدن” انجام نمی دهند بلکه “مسیر یابی یا routing” می کنند .لایه اول : Physical layer یا لایه فیزیکی :اینجا جایی است که اطلاعات به ۰ و ۱ تبدیل می شوند و رهسپار کابل میشوند. 

در انتها باید گفت که در این مدل از لایه های پایین به بالا ، سرویسهای ارائه شده پیشرفته تر می شود. این مدل به دلیل ارائه یک استاندارد جهانی تعریف شد به طوری که سازمان های مطرح حمایت خود را از این مدل مطرح کردند اما در عمل طراحان شبکه به این مدل وفادار نمانده و گاهاً مدل های خود را به کار گرفته اند.